اثرات پیاز، دانه و گل سورنجان:
اثر ضد میتوز این گیاه از طریق مهار جنبش کروموزوم ها، به ویژه در مورد لنفوسیت های فاگوسیت کننده صورت می گیرد. پدیده مذکور مبنای اثر بخشی گیاه مزبور در مهار مهاجرت و اتولیز فاگوسیتهای دخیل در فرآیندهای التهابی و آثار ضد التهاب آن می باشد.
خواص درمانی گیاه سورنجان:
به دلیل سمیت شدید، موارد مصرف داخلی این گیاه نادر بوده، جز در مواردی از قبیل حملات نقرسی و تب مالت استفاد نمی شود. کارایی گیاه مزبور در این گونه موارد قابل پذیرش است. در گذشته این گیاه برای درمان تومورهای پوستی، کوندلیوم، پسوریازیس، التهاب همراه با نکروز عروق، Tendovaginitis (التهاب تاندون و نیام آن) ، التهابات مجاری گوارشی، بیماری Behect ، تشمع کبد، لوسمی حاد و مزمن، آلودگی به شپش، آسم، استسقاء و روماتیسم استفاده می گردید.
طبع این گیاه گرم و خشک است، و در طب سنتی ضماد این گیاه جهت درمان نقرس و دردهای مفصلی استفاده می شود.و دردهای مذکور را فورا تسکین می بخشد.
سورنجان مقوی جنسی و مسهل است.
همچنین از این گیاه برای درمان نقرس حاد و مزمن و نیز التهاب کلیه و مجاری گوارشی، ترشحات پیکری Tendovaginitis (التهاب تاندون و نیام آن) و روماتیسم حاد مفصلی به کار برده می شود.
عوارض جانبی و هشدارها:
این گیاه بسیار سمی بوده، نشانه های مسمومیت ناشی از آن شامل دردهای معده، اسهال، تهوع، استفراغ و به ندرت خونریزی های روده و معده می باشند. ممکن است این علائم حتی در صورت مصرف مقادیر دارویی گیاه مزبور نیز بروز نمایند.
مصرف دراز مدت این گیاه منجر به ایجاد آسیب های کبدی و کلیوی، ریزش مو، التهاب اعصاب محیطی، میوپاتی و آسیب مغز استخوان (که با نشانه هایی مانند کاهش تعداد گلبول های سفید، کاهش پلاکت های خون، کم خونی مگالوبلاستیک و به ندرت کم خونی آپلاستیک همراه است)، می شود.
استفاده این گیاه در دوران بارداری ممنوع است، چرا که ممکن است سبب بروز ناهنجاری های جنینی گردد.
مصرف این گیاه توسط پدر و پیش از لقاح نیز احتمالا چنین اثری دارد.
حدود ۳ تا ۶ ساعت پس از مصرف مقادیر منجر به مسمومیت حاد با این گیاه، نشانه هایی مانند سوزش دهان، سختی بلع، تشنگی و پس از گذشت ۱۲ تا ۱۴ ساعت علائمی نظیر تهوع، دردهای شدید معدی، استفراغ، اسهال، اسپاسم های مثانه، خون شاشی، افت فشار خون، اسپاسم و متعاقبا فلج پیش رونده رخ داده، در نهایت خفگی و کولاپس عروقی موجب مرگ می شود.
مقدار کشنده دانه گیاه مزبور برای بزرگسالان ۵ گرم و برای کودکان ۱ تا 5/1 گرم است.
جهت درمان مسمومیت های ناشی از این گیاه باید پس از شستشوی معده و مصرف مسهل های نمکی (مانند سدیم سولفات)، به درمان علامتی از دیازپام برای مداوای تشنج و از آتروپین برای درمان اسپاسم های روده ای استفاده می گردد)، لوله گذاری و تنفس اکسیژن اقدام شود.
سورنجان خرید سورنجان خواص سورنجان مضرات سورنجان
